آنچه میتوانید و نمی‌توانید از روان درمانی انتظار داشته باشید
در تجربه من ، انتخاب روان درمانی برای بیمارانی که با دیده شک به این موضوع نگریسته و نمی دانند که آیا روان درمانی را برای بهبود سلامت روانی خود دنبال کنند یا نه ، بسیار متفاوت از کسانی است که در این راه قدم گذاشته اند.
گاهی اوقات، نگرانی یک دوست، شریک زندگی و یا عضوی از خانواده در مورد ما باعث دنبال کردن راهی برای کمک گرفتن است . در بعضی موارد هم ممکن است معلم، مدرسه، همکار، یا حتی کارفرمای شما اصرار بر چک کردن و در صورت نیاز دنبال کردن راهی برای دست یافتن به سلامت روان داشته باشد.
اغلب، خود بزرگسالان از روش‌هایی برای بهتر کردن روابطشان آگاه هستند، و برای مدیریت بهتر و بیشتر خلق وخو ، نگرانی‌ها یا رفتارهای خاص شان دوست دارند تغییر کنند؛ در این موارد، افراد به دنبال درمان به جهت رشد شخصی، کاهش علایم و بهبود کلی کیفیت زندگی هستند.
صرف‌نظر از این که شما چگونه ممکن است تصمیم بگیرید که روان‌درمانی را امتحان کنید ، شما با مجموعه‌ای از انتظارات قدم به جلسه اول روان درمانی می گذارید که ممکن است شامل برخی تصورات غلط در مورد فرآیند روان درمانی باشد.
مروری بر روان‌درمانی
چرا تصورات غلطی در مورد روان‌درمانی وجود دارد؟
اگر در زمینه سلامت روانی کار نکنید، ممکن است بخواهید از بهبود سواد سلامت روانی مطلع شوید (به عنوان مثال با کسب اطلاعاتی در زمینه اختلالات روانی ) . این قطعا منطقی است و منحصر به حوزه سلامت روان نیست. معمولا دیگران به غیر از وکلا چیز زیادی در مورد دعاوی قضایی نمی‌دانند. اما ممکن است این اطلاعات برای شما و یا کسی که نگرانش هستید ایجاد دودلی و شک و در مواردی می‌تواند موانعی برای شروع موفقیت‌آمیز روان‌درمانی و یا تمایل به ادامه دادن به آن ایجاد کند.
قابل دسترس ترین اطلاعات در مورد روان درمانی ازمطالب موجود در رسانه ها به دست می‌آید. تحقیقات نشان داده است که تصورات و انتظارات مردم از روان‌درمانی ، براساس آنچه در تلویزیون و فیلم ها دیده و یا از رسانه ها بدست آورده اند شکل می یابد . در حالی که شما باید بتوانید بین آنچه در تصورات شما از متخصصین هر رشته مثلا پزشکی ، فیزیک ویا معلمی وجود دارد و آنچه در دنیای واقعی شما مثلا از خدمات بهداشتی – پزشکی و یا خدمات تحصیلی دریافت می کنید تعادلی برقرار کنید ، حتی به نظر من در مورد کلیشه‌هایی که در مورد متخصصین بهداشت روان و یا فرآیند کلی روان‌درمانی وجود دارد موضوع چالش برانگیزتر نیز می باشد.
چه چیزی را نباید از روان‌درمانی انتظار داشت؟
درک این که بدون در نظر گرفتن تجربیات قبلی وارد مسیر درمان شوید ، می‌تواند به شما در پیشرفت هر چه بهتر و بیشتر روند درمان کمک کند ، یک ذهن باز .
در اینجا به برخی از نکات مهم در مورد روان‌درمانی ( رایج اما گمراه کننده و اشتباه ) اشاره می‌کنم که باید قبل از ورود به جلسه درمان آنها را از ذهن خود خارج کنید :
منتظر یک درمان سریع نباشید
تعداد بسیار محدودی از مشکلات وجود دارند که برای آنها به یک جلسه روان درمانی نیاز باشد ( استثناها در این مورد ممکن است شامل درمعرض قرار گرفتن برای برخی از فوبیا های خاص در بزرگسالان، نوجوانان و کودکان باشد. )
روان‌درمانی می‌تواند طولانی مدت یا کوتاه مدت باشد.
معمولا در جلسات اولیه شما ، درمانگر مشخص میکند که آیا (و چه نوع ) درمان می‌تواند مفید باشد. او از شما در مورد نگرانی‌های خاصی که برای آن بدنبال کمک هستید و همچنین هر آنچه از سابقه پزشکی، اجتماعی و خانوادگی شما که ممکن است به درمانگر در شناخت بهتر شما کمک کند سوال می نماید .
برای برخی افراد، صحبت کردن صریح در مورد علائم بیماری و تاریخ آنها بسیار ناراحت‌کننده است. برای دیگران، این به خودی خود یک تجربه رها شدگی قدرتمند است. صرف نظر از این، بسیار بعید است که بتوان تغییر معنادار، پایدار یا قاطعانه ای برای الگوهای طولانی مدت افکار، ارتباطات ، یا رفتارها بتوان به اندازه کافی در تعداد انگشت شماری از جلسات به دست آورد.
منطقی است که انتظار داشته باشیم رویکردهای ساختاری و مراجع – محور مانند درمان شناختی – رفتاری، روان درمانی بین فردی، یا درمان پذیرش و تعهد – محدود به زمان بوده و در تعداد مشخصی جلسات به نتیجه برسند ، اما در روان‌درمانی روان پویشی و روان کاوی، که بر کشف امیال و فرآیندهای ناخودآگاه تمرکز دارند، به احتمال زیاد زمان و جلسات بیشتری باید به کار گرفته شوند .
رواندرمانگران چه کاری انجام می‌دهند؟
در بیشتر موارد، این فرآیند آسان نخواهد بود. روان‌درمانی یک فرایند عملی است. این کار مستلزم این است که به طور جدی و با تمام وجود به خودتان نگاهی بیندازید البته شما در این کار تنها نخواهید بود و درمانگر شما نیز به سختی کار خواهد کرد.
شما با هم کار خواهید کرد تا
آگاهی بیشتری در مورد این که دقیقا چه چیزی باعث مشکل شما می‌شود بدست آورید (برای مثال، روش‌های خاص تفکر، روش‌هایی که شما از مواجهه با نگرانی‌های خود اجتناب می‌کنید، بیان یا مقابله با احساسات مختلف، یا سبک ارتباطی)
درک کنید که چگونه الگوهای فکری و رفتاری فعلی شما برای شما خوبند یا نه
تجربه با روش‌های مختلف تفکر، انجام دادن، ارتباط، و مقابله.
اقدامات درمانی چیست؟
در طول این مسیر، احتمالا ( وشاید مطمئنا ) لحظاتی وجود دارند قبل از این که احساس بهتری کنید ، احساس بدتری پیدا خواهید کرد . برای مثال صحبت کردن درباره تجربیات آسیب زا ممکن است خواب شما را به هم بریزد. مقابله با روش‌هایی که دیگران با شما بد رفتاری کرده‌اند و یا با دیگران بد رفتاری کرده‌اید، می‌تواند منجر به ناراحتی و خشم در شما شود.
مواجه شدن با چیزی که از آن می‌ترسید –سوارترن هوایی شدن ، بالابردن دست در کلاس ، تصمیم به طلاق گرفتن – می‌تواند اضطراب زیادی را در کوتاه مدت ایجاد کند. در ” لحظات بدتر” خود، به یاد داشته باشید که الگوهای قدیمی نیز احساس بدتری را ایجاد می کنند. شاید ارزشش را داشته باشد که کمی وقت بدهید تا ببینید آیا این لحظه سخت در بلند مدت به چیز بهتری منجر خواهد شد؟
حرف زدن با درمانگر شما مثل حرف زدن با یک دوست نیست
رابطه درمانی با دیگر روابط متفاوت است. این یک خیابان دو طرفه نیست. شما احتمالا جزئیات صمیمی خود را با متخصص بالینی خود در میان خواهید گذاشت، و در هر صورت او به شما پاسخی نخواهد داد. متخصص بالینی با این کار قصد بی احترامی یا توقف شما را ندارد همچنین این رفتار بیانگر صفات شخصیتی شما مانند قابلیت اعتماد و یا دوست داشتنی بودن شما در نظر او نیست.
در عوض، اگر درمانگر شما اطلاعات شخصی خود را به اشتراک بگذارد تا تمرکز خود را بر روی شما و اهداف شما – در برخی از انواع درمان – حفظ کند، محدودیت‌هایی را وضع میکند تا به شما کمک کند تا فرضیات (یا فرافکنی) خود را در مورد او به عنوان راه دیگری برای یادگیری بیشتر درباره خودتان درک کنید. مرزهایی که در برخی موارد توسط یک درمانگر تعیین می‌شوند نیز می‌توانند شیوه‌های نامحدود بودن با دیگران را برای شما مدل سازی کنند.
میتوانید با درمانگر خود دوست باشید؟
درمانگر شما معمولا نمی گوید دقیقا چه کاری باید انجام بدهید.
از آنجا که درمانگر شما به طور مستقیم پیامدهای انتخاب‌های شما را درک نمی‌کند، معمولا از آموزش آشکار خودداری میکند. قطعا استثنائاتی در این مورد وجود دارد – یعنی، اگر نگرانی برای امنیت شما یا هر کس دیگری وجود داشته باشد – که ممکن است باعث شود که درمانگر شما نسبت به همیشه رک و صریح تر باشد.
درمانگر به جای این که به شما بگوید چه کار باید بکنید، از شما سوالاتی خواهد پرسید تا به شما کمک کند مشخص کنید که می‌خواهید چه کار کنید و چرا .
او آنچه را که شما گفته اید بازتاب خواهد داد تا به شما کمک کند آن را با “گوش‌های تازه” بشنوید و بررسی کامل آن را بیشتر متوجه شوید .
درمانگر شما ممکن است شما را راهنمایی کند تا گزینه‌های دیگری را که تصور نکرده اید در نظر بگیرید و یا از طریق پیامدهای مثبت، منفی، و ” جایی در بین ” به یک مسیر خاص فکر کنید.
اگر شما با یک درمانگر در یک بازه زمانی طولانی کار کنید، ممکن است درمانگر شما بتواند تصمیمات قبلی (و پیامدهای آنها ) یا الگوهای تکراری را به شما یادآوری کند. این ممکن است نشان دهد که شما چگونه در حال حاضر در مقابل خود تصمیم می‌گیرید، و یا چگونه با نتیجه آن کنار می‌آیید.
انتظار “کلیک” با اولین درمانگر را نداشته باشید.
به همان اندازه که رابطه درمانی منحصر به فرد است، مانند دیگر روابط ، شامل دو نفر که دور هم جمع شده و چیزهایی را با هم در میان می گذارند ، می باشد.
شما به وضوح متخصص خودتان هستید، و با خلق و خوی خاص و سبک شخصی، درک مشکلات فعلیتان، و ایده‌ای از اهداف جهت درمان به دفتر درمانگر خود می‌رسید. درمانگر شما متخصص سلامت روانی است و او با سبک درمانی خاص خود، حوزه‌های تجربه بالینی (از جمله نوع درمان انجام شده، سن یا گروه تشخیصی که به طور معمول مورد استفاده قرار می‌گیرند و غیره) و خلق و خوی شما به شما خوش آمد می‌گوید.
شما ممکن است با اولین درمانگری که می‌بینید “کلیک” نکنید یا ممکن است بیش از یک قرار ملاقات طول بکشد تا تصمیم بگیرید که آیا او برای شما مناسب است یا خیر. ممکن است لازم باشد پیش از پیدا کردن درمانگر مناسب، بیش از یک متخصص بالینی را برای چندین جلسه ببینید.
پیدا کردن بهترین درمانگر برای شما
بهترین تناسب برای افراد مختلف متفاوت است، اما سوالات زیر را به عنوان یک شروع مفید در ارزیابی یک درمانگر خوب برای خودتان در نظر بگیرید:
آیا درمانگر به سوالات شما در مورد رضایت شما از تشخیص درمانگر ، تجربه های بالینی درمانگر و نوع درمانی که برای شما در نظر دارد ، پاسخ می دهد؟
آیا درمانگر حرفه‌ای بودن را انتقال می‌دهد (در گفتگو، در محیط اداری، در توصیف سیاست های عملی مربوط به لغو، شرایط اضطراری ، و غیره)؟
آیا درمانگر سوالات متفکرانه ای را می‌پرسید؟
با توجه به هر گونه چالش برای شما در آغاز روان‌درمانی، شما چقدر احساس راحتی می‌کنید که آزادانه با درمانگر صحبت کنید؟ آیا سبک او را دوست دارید، از جمله میزان تعامل با شما، استفاده از طنز، توانایی درک و رسیدگی به وضعیت عاطفی تان در طول یک جلسه ؟
منابع
Jorm, A. F. Mental Health Literacy. Public Knowledge and Beliefs About Mental Disorders. Br. J. Psychiatry J. Ment. Sci. 177, 396–401 (2000).
Ollendick, T. H. & Davis, T. E. One-Session Treatment for Specific Phobias: a Review of Öst’s Single-Session Exposure With Children and Adolescents. Cogn. Behav. Ther. 42, 275–283 (2013).
Orchowski, L. M., Spickard, B. A. & McNamara, J. R. Cinema and the Valuing of Psychotherapy: Implications for Clinical Practice. Prof. Psychol. Res. Pract. 37, 506–514 (2006).
Zlomke, K. & Davis, T. E. One-Session Treatment of Specific Phobias: a Detailed Description and Review of Treatment Efficacy. Behav. Ther. 39, 207–223 (2008).